جمعه بیست و هشتم اردیبهشت ماه

فوتبالی که شادی آفرید و پیام آور انسجام ملی شد

بار دیگر  ورزش و فوتبال کاستی های اقتصادی ، فرهنگی و سیاسی را‌ جبران کرد و بعد از درخشش والیبالیست ها، این بار یوزهای ایرانی  پیام آور شادی شدند و در منامه تشکیلات afc و بحرین را به هم‌ دوختند!

یک بار دیگر تعصب و غیرت ایرانی مددرسان‌ شد و ورزش نقش بی بدیل خود را برای ایجاد انسجام و همبستگی نشان داد.

یک بار دیگر  فوتبال،وحدت آفرین شد و لبخند را بر چهره یکایک مردم کشور نشاند و...

دیشب یک گروه صمیمی و یکدست  داشتیم. کادر فنی با تمام‌داشته های خود در میدان بود و با بینایی و دخالت درست در مهره چینی و مقابله تاکتیکی در نیمه دوم‌ ،بانی یک‌پیروزی بزرگ شد.

نیمکت ذخیره ها با جان و دل حامی و مشوق بازیکنان داخل زمین بودند.

۱۱ مرد جنگنده داخل زمین بی کم و کاست و مانند شیران غرنده در مستطیل سبز  تلاش کردند .

در وقت نخست تیم ما در مرکز میدان احاطه کامل نداشت.

حاج صفی زوج مناسبی برای نوراللهی نبود.

میلاد محمدی در دفاع چپ کم فروغ بود و در نفوذها مشارکت کمتری داشت.

مدافعان پر تعداد بحرین با تجمع در محوطه ۱۸ قدم و مراقبت سایه به سایه از طارمی و آزمون،شعاع حرکتی این دو را مختل کرده بودند.

صادق محرمی و قلی زاده از راست همخوانی درستی در سی دقیقه ابتدایی نداشتند.

به علاوه سرعت کم در فاز تهاجمی و عدم برتری عددی در حمله باعث شد تا دو مهاجم ما کمترصاحب توپ شوند.

نیمه دوم تیم ما به کلی تغییر حالت داد.

اسکوچیچ و دستیارانش معایب تیم را به درستی شناختند و در مقابله تاکتیکی با حریف با بینایی عمل کردند.

رجعت دادن حاج صفی به پست  تخصصی دفاع چپ‌ به جای محمدی و فراخوانی سامان قدوس به میدان و زوج سازی با نوراللهی معادلات را‌به سود ما رقم زد.

از دقیقه‌پنجاه‌تیم‌ما حاکم مطلق میدان‌شد.

قدوس و امیری در پایه گذاری حملات عالی کار کردند.سرعت بازی افزایش یافت .فضا سازی و مشارکت‌حاج صفی و صادق محرمی از کناره ها افزایش یافت.

در این شرایط حرکات  قلی زاده و نوراللهی هم به چشم آمد و تاکتیک بحرین مختل شد.

دو گل نخست‌ما‌ حاصل شناخت درست و درک متقابل دو بازیکن‌ کلیدی ما(طارمی و آزمون) بود.

این دو اگر چه یک سال از بازی کنار هم فاصله گرفته بودند،اما با نوع حرکات و توانایی یکدیگر آشنا بودند.

پاسهای کلیدی و طلایی طارمی به آزمون  ما رادبه یاد زوج دایی و خدا داد انداخت .

در فوتبال حرفه ای و روش های نوین باید این مکمل سازی ها را در تمام نقاط شناسایی کنیم.

در جناح چپ و راست باید این زوج سازی را ایجاد کنیم.

چنانچه در دفاع وسط با حضور شحاع و کنعانی به فهم درست و درک‌متقابل رسیدیم (البته این دو در پوشش و ایجاد خلا دفاعی ضعف هایی دارند که باید با مرور تمرینات و بازی در کنار هم به یک همخوانی درستی برسند).

در مرکز میدان اعتقاد دارم مربیان ما به ظرفیت و توانایی سامان قدوس می بردند.

در حالی که جهان بخش آن فرم ایده آل را ندارد و قلی زاده و عزت اللهی هم رفته رفته به آمادگی فیزیکی و ذهنی می رسند، مشاهده نمایش جسورانه و تکنیکی و آمادگی خدب قدوس  امید آفرین است.

او در حفط توپ ،ارسال پاس و میدان داری عالی بود .پاسهای طلایی او در عمق بارها طارمی و آزمون را به حرکت در آورد.

نکته ای که باید به عنوان یک هشدار  متذکر شوم اجتناب از بزرگ‌نمایی و معجزه خواندن‌ این بازی است.

بنده با تکرار این کلمات‌مخالفم و به شدت تاکید می کنم رئیس فدراسیون و کادر فنی از بزرگنمایی بی جهت پرهیز کنند.

فوتبالی که چند بار در جام جهانی حضور داشته و نمایش آنها در برابر آرژانتین ،اسپانیا و پرتغال همه را به تحسین واداشته‌چرا باید در مصاف با تیم درجه چندم آسیا یک پیروزی را باید معجزه تلقی کند و...

بحرینی ها در مصاف های قبلی با تاکتیک غیر فوتبالی و غیر اخلاقی و خشونت سد راه بازیکنان‌ما شده بودند،اما این بار حقیقتا فوتبال بازی کردند.

این‌باور ما است هر تیمی که با ایران فوتبال بازی کند،اسیر توانایی و تکنیک برتر بازیکنان ایران خواهد شد.

باید بپذیریم‌هنوز فوتبال  ما و بازیکنانش   با اصول روان شناسی و داشتن روحیه درست و مبارزه  با جنگ‌روانی با‌حریفان فاصله دارد ،باید در این زمینه کار اساسی داشته باشیم.

این نکات مهم باید در لیگ داخلی تمرین و مرور شود.

فوتبالیست های ما باید بگیرند با رفتار درست و بازی تاکتیکی در پی نتیجه گیری باشند. فوتبال باشگاهی ما باید  از پرخاشگری و تاکتیک داد و بیداد فاصله بگیرد و مسیر حرکتش در خدمت تیم‌ملی باشد و...

برد روحیه ساز مقابل بحرین سر آغاز و نقطه عطف حرکت تیم ملی است.نباید در باد این‌پیروزی خوابید.

بازی مهم و سرنوشت ساز  با عراق در پیش است.

به‌ لحاظ تاکتیکی و کار تیمی عراقی ها یک سر و گردن از بحرینی ها قویتر و منسجم تر هستند.

بحرین در بازی با ما نشانی از یک تیم‌منسجم و دارای برنامه نداشت.آنچه که‌ ما را دچار تشویش و نگرانی کرده بود،پیشینه  آنها و بازی های خشن و تندخویی نفراتشان در  داخل زمین بود که اعصاب بازیکنان ما را به هم  می ریخت و...

 در فرصت بعدی پیرامون‌ بازی با عراق و باید و نبایدهای این دیدار مطالبی ارائه خواهیم داد.شاید فرصت دادن به نفرات ذخیره برای دیدار با کامبوج بهترین تصمیم باشد تا بازیکنان ثابت به استراحت و ریکاوری پرداخته و آماده دیدار نهایی با عراق باشند.

نویسنده: احمد میرزاییان