روز معلم بهانه ای است تا به یاد مردان و زنان ایثارگری بیافتیم که چراغ تعلیم و تربیت را در پهنه کشور عزیزمان روشن نگه داشته اند و جلوه های واقعی عشق و ایثار هستند.

معلمان در حقیقت با فداکاری ها و آموزش های پدرانه و مادرانه خود سرشار از شور سازندگی بوده و راه معرفت و رهایی از جهل و نادانی را به فرزندان این مملکت آموخته اند.

از افلاطون پرسیده اند به چه دلیل معلم خویش را از پدرتان بالاتر می دانید؟ وی گفت: پدرم مرا از بهشت به زمین آورد و معلم مرا از زمین به بهشت برده است.

همه ساله روز 12 اردیبهشت ماه به پاسداشت معلمان سراسر کشور اختصاصی می دهیم ولی وقتی که به ایام نوجوانی و جوانی می افتیم سیما مهربان و سرشار از ایثار و گذشت معلمین اداور مختلف جلو چشمانمان نقش می بندد. کاش انقدر گرفتار نبودیم که فقط سالی یک روز به یاد اساتید می افتیم.

اما در حیطه ورزش و تربیت بدنی آنچه که از ورزش کشورمان در ادوار مختلف برجای مانده است مرهون خلاقیت، اندیشمندی و دستان پر از محبت معلمین ورزش است که در کشف و حتی پرورش استعداد ها شاهکار کرده اند.

یادش به خیر آن دوران که اکثریت قاطع مربیان ورزشی ما معلم یا مدرس دانشگاه بوده اند که سوای یاددادن تکنیک ها و تن ورزی درس زندگی هم به شاگردان خود آموخته اند و افسوس که این روز ها جای خالی معلمین دلسوز آن دوران در ورزش مدارس به شدت حس می شود.

معلمین ورزش طول تاریخ کاشف معادن بکر استعداد ها در ایران عزیزمان بوده اند. یاد و خاطرات همه آنها همیشه جاودان باد...

نویسنده: حسین علی اسماعیلی