بازیکنان سپاهان مانند تیم ملی با پرخاشگری و دعوا و مرافعه در صدد حفظ نتیجه بودند و به تفکر حرفه ای حریف باختند!
انگار همیشه با دلشوره و دلهره باید رقابت‌های نمایندگان کشورمان در عرصه رقابت‌های بین المللی را مشاهده و نظاره کنیم.
حضور ۷۰ هزار تماشاگر و شرایط میزبانی و مهیا بودن فضا را باید ارج گذاشت و با درایت و درک درست از شرایط به میادین رفت. داور مسابقه که در جام ملت‌ها هم قضاوت تیم ما را عهده دار بود، باعث جبهه گرفتن بازیکنان سپاهان و هواداران شده بود. این موضوع تمرکز نفرات ما را سلب کرده بود.
اعتراض دستجمعی آنها به هر سوت و خطای داور، بی دلیل بود. گل رضاییان در وقت اول را باید با حفظ شرایط تیمی و با تمرکز و صبوری مراقبت می کردیم.
اعتراضات پیاپی به داور و خشونت های بی مورد باعث اخراج دانشگر شدتا تیم سپاهان ده نفره شد. مالکوم و میترویچ دو بازیکن تاثیر گذار الهلال با شناختی که از ضعف عمق دفاع سپاهان داشتند،گلهای مهمی برای تیمشان به ثمر رساندند. حضور نورافکن در پست دفاع میانی هم کارساز نبود.
با این باخت تلخ، رویای صعود رنگ باخت و یک بار دیگر نه براساس برتری حریف که به دلیل نداشتن تمرکز و پرخاشگری نتیجه را دو دستی به طرف مقابل تقدیم کردیم.
باید بدانیم، هر تیمی شکیبا باشد و اصول حرفه ای را بدرستی رعایت کند ،مستحق برد و کسب موفقیت است.
ما همیشه چوب جبهه گیری و مناقشه باریکنانمان با داور و نفرات مقابل را می خوریم و از شکست ها درس نمی گیریم.
نویسنده: احمد میرزاییان