مردان پر افتخار ورزش مصداق کامل درخت پر بار هستند افتاده و حق شناس، دکتر عبدالله موحد نمونه بارز این شخصیت ها است.

مردی که شش مدال المپیک و جهانی را در ویترین افتخارات خود دارد و با اینکه سال ها در ینگه دنیا سکنی گزیده است اما تکیه کلامش وطن است.

او می گوید: مگر می شود آدم آب و خاکی که در آن زندگی کرده را فراموش کند "همچنان زنده به یاد تو است جان  و تنم".

او که طبع شاعری و دارد و بیشتر در وصف وطن و ایران عزیز سروده است میهمان برنامه ورزش و مردم بود و چنان از پرچم سه رنگ کشور ما گفت که موی تن انسان سیخ می شد، این همه وطن پرستی واقعا جای تحسین دارد.

موحد در این برنامه از هر دری سخن گفت، اینکه از یک خانواده فرهنگی رشد کرده و هرچه را که به دست آورده در سایه ی اراده استوارش بوده است با احترام از همه قهرمانان دورانش ابراهیم سیف پور، غلامرضا تختی، ابراهیم جوادی، اکبر حیدری و به ویژه امامعلی حبیبی و... سخن گفت و درباره تختی خاطره ای را به شیرینی نقل کرد: من همیشه با ایشان شطرنج بازی می کردم گاهی می بردم و گاهی هم می باختم اما تختی یک پهلوان بود ولی امثال من فراوان بودند!

وی افزود: فرق است بین قهرمان و پهلوان درست مثل مقایسه دایه و مادر واقعی است و تختی یک پهلوان بود و حیف که برخی ها تلاش کردند که وی را در آن دوران مخالف دولت به تصویر بکشند درصورتی که اینگونه نبود. درباره خودم نیز شایعه فراوان بود و باعث شد ممنوع الخروج شوم درصورتی که جناغ سینه من در مسابقه جهانی شکسته بود و من نمی توانستم کشتی بگیرم اما حکایت هایی دیگر پیش آمد.

روزگار آن است که گه عزت دهد و گه خوار دارد – چرخ بازیگر از بازی ها بسیار دارد.

جوان های ما باید بدانند که هیچ افتخاری بدون اراده و تلاش به دست نمی آید، آنها باید بدانند بزرگمردی مانند محمد نصیری در وزنه برداری بدون اینکه زندگی خوبی را پشت سر بگذارد بزرگترین افتخارات ورزشی را رقم زد و نامش همچنان در سطح اول پولاد مردان قرار دارد.

وظیفه ما این است که سپاس گذار این آب و خاک باشیم، نوه من در آمریکا قهرمان کشتی منطقه شد ولی درحالی که بهترین مارک های پوشاک دنیا در دسترس ما قرار دارد در تمامی مسابقات با دو بنده ایران مسابقه می دهد، این یک عرق ملی است که باید تقویت شود.

موحد با همه افتخاراتی که در دنیای ورزش به ویژه کشتی خلق کرده هرگز فراموش نکرده است که ریشه اش از کجاست، او حتی به پیشنهاد کلان آمریکایی ها برای هدایت تیم ملی جواب رد داده است ولی به طنز نکته خوبی را اشاره کرد "این هشت - ده روزی که در ایران به سر می برم همه به می گویند استاد! درصورتی که استاد همانند قهرمان و پهلوان معانی خودش را دارد و از اینکه به من بگویند استاد بهم بر می خورد."

چقدر این برنامه زیبا بود و چه خوب که سایر شبکه ها هم به ریشه ها بپردازند، نادیده گرفتن افتخارات و پیشکسوتان نوعی کفران نعمت است.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی