متاسفانه به نظر می رسد که مسوولان ما به ویژه در ورزش تاریخ نمی خوانند و یا اصلا گذشته و افتخارات پیشین برای آنها اهمیتی ندارد اما مگر می شود فخرآفرینان جامعه و ورزش را از یاد برد؟آنهایی که دچار نسیان خوخواسته شدند خود نیز زود از اذهان محو می شوند.

تاریخ ورزش را که ورق می زنیم از میان چند نابغه که نام کشورمان را در عرصه های بین المللی بلند آوازه ساختند محمد نصیری سرامد است پولاد مردی که 12 مدال طلای جهان و المپیک را کسب کرد اما آن بازوان توانا امروز نیازمند دستانی است که او را از بستر بیماری بلند کند.

واقعا زجرآور است که قهرمانان ما این گونه زندگی را سپری کنند.محمد نصیری که در بیمارستان بستری است می گوید که با 76 سال سندغدغه اجاره خانه و امرار معاش خود و خانواده را دارد در این شرایط سخت اقتصادی با سیلی صورتم را سرخ نگه داشتم باور کنید هرروز آرزوی مرگ دارد کاش امروز به یاد من بودند فردا که مردم چه فایده ای دارد که نامم را ببرند یا ...

در این روزهای خاکستری که برخی از بازیکنان فوتبال به ازای هر ضربه به توپ میلیارد می گیرند و برای رفتن به جام جهانی به کمتر از پورشه رضایت نمی دهند انسانهایی که با فقر بزرگ شدند اما با فخر طلای المپیک گرفتند خانه نشینی اجباری را تجربه می کنند.آقای رییس کمیته ملی المپیک، اقایان وزیران ورزش و وزیر و وزرا شما آیا نصیری را می شناسید؟

نویسنده:حسین علی اسماعیلی