فوتبالی که جهانیان آن را صنعت، اقتصاد و زمینه ساز غرور و افتخار ملی می خوانند، در کشور ما نعل وارونه دارد و ملال آور شده و مردم از دیدن آن لذت نمی برند.
اظهارات صریح علی خسروی در واکنش به اظهارات مربیان و سرپرستان تیم ها از جمله مصاحبه های آتشین جواد نکونام و تاکید چند باره در باره شیتیل بگیران نشان داد تا چه حد فوتبال ما در فساد و دلالی غوطه ور شده است.
این نمایش ها و ادعاهای آبکی از سوی برخی از مدیران و مربیان و همراهان آنها را نباید جدی گرفت.
باید با تاسف و تاثر فراوان قبول کنیم فوتبال ما در فساد غرق شده و بیشتر نفرات در ایجاد این شرایط نامناسب دخیل هستند! هرکجا که دست گذاشتی بوی تعفن می دهد و دلالی و واسطه گری و شارلاتانیسم بیداد می کند.
به عملکرد همین دو باشگاه استقلال و پرسپولیس در پنج شش سال اخیر نظری بیاندازید و ببینید بازیکنان خارجی و دست چندم چگونه و با چه ترفندی وارد لیست شده اند.
در رفت و آمدهای بازیکنان خارجی و نفرات داخلی قطعا ردپای دلال‌ها و واسطه ها را می بینید که همکاری و همراهی مدیران و مسئولان و دست اندرکاران رسانه های آنها هم وجود دارد!
موضوع جعل امضا و سربرگ های فدراسیون و احکام صادره از سوی کمیته استیناف، سند سازی ها در موضوع قراردادها، برگشت امتیازات و مناقشه ها و مجادلات و مسابقه بیانیه ها نشان داد که فوتبال ما راهی غلط را انتخاب کرده است.
فوتبالی که با انگ زدن و تهمت و افترا به دنبال قهرمانی است قطعا از تمام ابزار برای رسیدن به هدف استفاده می کند. یک روز به صدور بیانیه متوسل می شود و روز دیگر داور و مجریان را به باد انتقاد می گیرد.
متاسفانه در این گیرو دار و ایجاد فضای نامناسب استقلال و پرسپولیس در صف اول قرار دارند. در ایامی که پرسپولیس در صدر جدول قرار داشت، استقلالی ها آنها را تیم خاص قلمداد می کردند و نور چشمی سلطانی فر می خواندند.
سال بعد که استقلال با امتیازات فاحش و با مجیدی قهرمان شد، از همان ابتدا پرسپولیسی ها ساز مخالف کوک کردند و بارها گفتند خیلی ها نمی خواهند پرسپولیس به نتیجه برسد و...
در قضیه واگذاری بخشی ازسهام دو باشگاه سرخابی از طریق بورس به عینه دیدیم که چگونه پول مردم پودر و خرج این و آن شد. در فصل جاری هم این مناقشه را به شکلی عجیب تر شاهد و ناظر هستیم.
قطعا سه باشگاه سپاهان، استقلال و پرسپولیس در تنظیم قرارداد بازیکنان و مربیانشان عملکرد شفافی نداشته اند. این‌پول ها از جیب بیت المال و مردم و کارگران پرداخت شده است.
چه کسی باور دارد که رضا اسدی، آل کثیر، بیرانوند، گولیسیانی، یامگا، سعید مهری، حسینی و دهها اسامی دیگر با این قرادادها به تیمهای مذکور ملحق شده اند. در مباحث تیم ملی هم واگذاری خودروهای لاکچری به‌بازیکنان اساس اقدامات قهرمانان رشته های دیگر را هم مخدوش کرد.
این بی عدالتی در فوتبال علاوه بر اینکه باعث رنجش تیمهای ضعیف تر از جمله ملوان، نساجی، نفت آبادان و استقلال خوزستان و... شد، با اعتراض و واکنش کشتی گیران و وزنه برداران و قهرمانان دیگر رشته ها هم همراه شد و...
امروز گفته می شود شستا و شرکت‌های هلدینگ خلیج فارس و ... در خرید سهام دو باشگاه سرخابی وارد شده اند.
شستا که زیر نظر تامین اجتماعی است باید امکانات خود را برای بازنشستگان و کارگران بخدمت بگیرد.
ریختن این پول‌های بی حساب و کتاب به جیب بازیکنان و مربیان راه خلافی است که باید جلوی آن گرفته شود. پول فوتبال را باید از مسیر درست و با کار حرفه ای تامین کرد.
حق پخش، تبلیغات محیطی و اسپانسرها و تبلیغات روز مسابقه و... از جمله مواردی است که باعث ارتزاق باشگاهها می شود. این اصول شناخته شده در صنعت فوتبال روز دنیا مطرح می باشد، اما در فوتبال ما بدان توجه نمی شود. با این دست فرمان بجایی نخواهیم رسید و فوتبال از گرداب فساد خارج نخواهد شد.
نویسنده: احمد میرزاییان