باخت سپاهان با سه اخراجی و توقف استقلال در سیرجان با بیانیه های تکراری و اعتراضات همیشگی و جان به لب شدن گل محمدی برای پیروزی برابر شمس آذر از نتایج عجیب هفته بود.این همه اعتراض و پرخاشگری و اخراج و اخطار را فقط در لیگ برتر ایرانمی توان دید.
سپاهان برخلاف بازیهای روان گذشته و بردهای یکطرفه، این بار با مانع جدی برخورد کرد.آلومینیوم اراک با تدابیر و تاکتیک مقابله گرایانه مجتبی حسینی سد راه مورایس وبازیکنانش شد.
بازیکنانما باید یاد بگیرند در بازیهایی که کارها اصطلاحا قفل می شود و تاکتیک هجومی با بن بست مواجه می شود، گرهها را باید با تدبیر و طراحی گشود نه با زور و پرخاشگری واعتراض.اینکه سپاهان در یک بازی سه بازیکن خود را اخراج شده ببیند،با فوتبال حرفه ای در تضاد است.پرسپولیس هم در بازی خانگی بی جهت از خطای بی مورد نعمتی ضربه دید و ده نفره شد.این اخراج ها اگر در بازیهای رسمی اتفاق بیفتد جبران ناپذیر است و خسارت بار.اخراج دقیقی مربی کاربلد شمس آذر هم دلیلی بر نداشتن تمرکز و عصبانیت مربیان ما است که همواره به فوتبال ما ضربه می زند.
نکونام و دستیارانش در سیرجان هم به دلیل نداشتن تمرکز و نا آرامی در نیمکت ذخیره ها آسیب دیدند و دچار لغزش شدند.سامره، هاشمی نسب و غلامپور و دیگر دستیاران نکونام باید کمک حال سرمربی باشند نه معترض و پرخاشگر.چقدر زیبا بود کلام غلامحسین پیروانی که هم دو برادر خود و هم دیگران را دعوت به آرامش کرد.او بخوبی از لزوم کار فرهنگی و رعایت اخلاق در فوتبال گفت و همگان را به رعایت اصول جوانمردانه فراخواند.
موضوعمهمی که این روزها در فوتبال کاملا مشهود است انتقال این پرخاشگری ها و اعتراضات از داخل زمین و نیمکت مربیان به سکوها و ورزشگاههااست.تماشاگران و هواداران تیمها را در لیگکنونی به شدت عصبانی می بینیم.برخی با تندخویی شعارهای عجیب سر می دهند.دامنه فحاشی ها و هتاکی ها به سکوی بانوان هم کشیده شده است.پیش تر گفته می شد با حضور بانوان این هتاکی ها و فحاشی ها کاهش می یابد ،اما امروز خلاف این ادعا را شاهد هستیم.جا دارد مسئولان باشگاهها، به ویژه لیدرها، مراقب این اوضاع اسف بار باشند.
اگر با این بدرفتاری ها ، ناهنجاریها و باران فحش و ناسزا و پرتاب سنگ و بطری برخورد نکنیم فردا باید شاهد فجایع دیگری باشیم و افسوس بخوریم.از طرفی جا دارد کمیته های انضباطی و اخلاق به شدت با خاطیان برخورد کنند و با اینپدیده زشت مقابله کنند.
نویسنده:احمدمیرزاییان