بازیکنان خارجی که طی سالهای متمادی به پرسپولیس منتقل و توسط دلالها به این تیم تحمیل شدند، عمدتا بی کیفیت و فاقد استاندارد های اولیه بودند.
نبیل باهویی که با سر و صدا و تبلیغات فراوان و با وساطت دلالها و ایجنت ها به پرسپولیس منتقل شده، بازیکنی در سطوح پایین فوتبال می باشد.
معلوم نیست کادر فنی و در صدر آنها یحیی گل محمدی بر اساس کدام معیار ابن بازبکن را جذب کرده است؟
شما که بی پولی و عدم پرداخت مطالبات تان گوش فلک را کر کرده، چگونه پول بیت المال را به پای بازیکنان درجه چندم می ریزید.
هواداران پرسپولیس درک درستی از فوتبال دارند و بخوبی می دانند این نفرات با تحمیل دلالها و واسطه ها جذب می شوند تا عده ای به نان و نوا برسند. چرا در این رفت و آمدها و ولخرجی ها نظارتی صورت نمی گیرد.
فصل گذشته پریرا به پرسپولیس آمد. او هم فوتبالیست قابلی نبود و البته پول خوبی به جیب زد.دلالها هم از این رهگذر به منافعی رسیدند. در چهار دهه فعالیت در عرصه فوتبال و رسانه تا این حد بازیکن و ضعیف، تنبل و فاقد تکنیک ندیده بودم و...
البته این موضوع تنها مختص پرسپولیس نیست و همواره نمونه این نفرات را در استقلال، سپاهان و تراکتور و...هم دیده بودیم. اگر قدری به عقب برگردیم و سوابق حضور بازیکنان خارجی در تیم‌پرسپولیس را مرور کنیم به جذب طیف وسیعی از بازیکنان بی کیفیت برمی خوریم. این پرونده قطور از حیف و میل بیت المال را باید واکاوی کرد و مسئولان را به ضرورت سرمایه گذاری در فوتبال پایه توجه داد.
اولین لژیونر پرسپولیس در سال ۱۳۵۶ ویلیام مک لوری اسکاتلندی بود که او هم تاثیر گذاری مثبتی نداشت و بفوریت از تیم جدا شد.
هواداران قدیمی این تیم به یاد دارند که بازیکنی موبور و تکنیکی به نام آلن ویتل تا چه اندازه منشا اثر بود و محبوب قلوب تماشاگران لقب گرفت.
او در سال ۱۳۵۷ در ۳۴ بازی ۱۶ گل زد و در خط حمله عصای دست مربیان بود. بعد از انقلاب تا سال ۱۳۸۲ بازیکن خارجی جذب نشد.
در سال ۸۲ عیسی ترائوره از کشور مالی به پرسپولیس آمد و در دربی یگ گل زد. ساشا ایلیچ نخستین دروازه بان خارجی بودکه عملکرد خوبی نداشت. کریستوفرره لیبیایی که پسر عمه ژرژ وه آی معروف بود بدون حضور در زمین پول خوبی گرفت و دست همه را در پوست گردو گذاشت. سامبو چوجی مهاجم اهل نیجریه در سال ۸۳ به پرسپولیس آمد و طی دو سال حضور فقط یگ گل زد.
شاهکار بعدی پرسپولیسی ها انتقال دو بازیکن بی کیفیت از پاناما بود.
کارلوس ریوه آ و آنتونی تورس خیلی زود از صحنه خارج شدند تا نوبت به ماته دراگه از کروات برسد. او مثلا مهاجم بود ، اما خیلی زود ناپدید شد!
رافائل ادرهو نیجریه ای که قبلا بیماری هپاتیت دااشت، با دخالت برخی افراد ذی نفود و دلالها به پرسپولیس آمد و خیلی زود کنار گذاشته شد. او بعدها به فیفا شکایت کرد و ضمن دریافت مطالباتش۶ امتیاز از پرسپولیس کسر شد!
ژان نیکولوفسکی گلر اهل مقدونیه بدون حضور یک دقیقه در زمین ۱۰۰ هزار دلار بی زبان از مسئولان گرفت و از ایران رفت.
حضور الونگ الونگ هافبک کامرونی در ایران را باید در گینس ثبت کرد. او قراردادی ۱۵۰ هزار دلاری داشت، اما می گفت: پول ناچیزی به من دادند و جا و مکان خاصی نداشتم و برای خوردن غذا به این و آن مراجعه می کردم.
در همین ایام حضور روبرت ساها چپ‌پای اهل چک ارزشمند بود. ناگفته نماند که نفراتی چون صلاح حسن عراقی و زیاد شعبو و طارق جبان اهل سوریه هم نتوانستند کمکی به پرسپولیسی ها بکنند و پرونده حضورشان خیلی زود بسته شد.
خورخه آراندا از پاراگوئه نفر بعدی بود.او در فصل فوتبالی ما یک نیمه برای قرمزها در پست هافبک بازی کرد و صد هزار دلار به جیب زد.
در این‌گیر و دار بازیکنی به نام ابراهیم توره از سنگال لباس قرمزها را به تن کرد. او مهاجمی بلند بالا، جسور و شوتزن بود و برای تیمش ۱۳ گل زد. وی فصل ۸۹ به سپاهان رفت و خیلی موثر بود.
ایوان پترویچ هافبک کروات، فرانک آتسو مدافع اهل توگو، تیاگو و وسلی دو بازیکن برزیلی هم به نوبت به پرسپولیس آمدند که بازیکنان فوق العاده ای نبودند.
شاهکار بعدی مسئولان باشگاه جذب بازیکنی به نام‌پائولو دی کارمو برزیلی بود. او اساسا تکنیکی نداشت و در گل نزدن نمونه بود. همان ایام یکی از همکاران در جایگاه خبرنگاران می گفت: این بازیکن از کدام محله برزیل آمده که کنترل توپ و پاس دادن ساده هم بلد نیست!
آشپیتیم آرفی بازیکن بعدی بود که از پیام خراسان به پرسپولیس آمد و در ۲۲ بازی ۹ گل زد. او بعد ها به کسوت مربیان در آمد و در تهران ماندگار شد.
هوار محمد عراقی، هروه اوساله، سکوبرت مالیایی، ممدوتال، آسیمیرو آودوکیچ دروازه‌بان تنومند بوسنیایی، نیلسون گوریا گلر برزیلی و روبرتو دسوزا هم در خط هافبک به پرسپولیس آمدند و یکی یکی به درب خروج راهنمایی شدند.
تنها بازیکنی که در این ایام نامش در پرسپولیس ثبت شد و به تاریخ پیوست، ایمون زائد بود . این مهاجم لیبیایی - ایرلندی در دربی سه گل زد و بازی باخته دو بر صفر را به یک پیروزی بزرگ مبدل کرد.
در سالهای بعد نفراتی چون کئون جون از کره، ولاتکو، پروپوویچ، مارکو شپانویچ، اومانیا، تادئو، گابریل، الکساندر لوبانف، ماریچ و دی بنگستون، بولیانسکی، پریموف، آنتونی گولچ و رادوشویچ به پرسپولیس آمدند.
گولچ تنها 14 روز در ایران بود و بدون بازی به استرالیا بازگشت و ۵۵۰ هزار دلار به پرسپولیس خسارت زد.
شاید به جرات بتوان گفت که بشار رسن عراقی و گادوین منشا تا حدودی در پرسپولیس موفق بودند. بشار در خط هافبک بازیکنی اثرگذار و محبوب قلوب هواداران بود.
ماریو بودیمیر کروات در نیم فصل ۷۰۰ هزار دلار گرفت و خیلی زود ایران را ترک کرد. براندائوی برزیلی هم در زمره بدترین خریدهای پرسپولیس بود. او در ۵ بازی ۴۰۰ هزار دلار گرفت و قراردادش را فسخ کرد.
با مرور این پرونده سراسر ایراد از رفت و آمدهای بازیکنان خارجی به پرسپولیس به صراحت باید اعتراف کرد، در تمام این آمدو شدها ردپای دلالها دیده می شود. اگر این همه پول‌های کلان صرف آکادمی ها می شد ، قطعا بازیکنان جوان زیادی در تیم پرسپولیس تاریخ ساز می شدند.
ذکر این نمونه های بارز از حضور بازیکنان خارجی فاقد کیفیت در پرسپولیس را بدان جهت قلمی کردیم تا همگان بدانیم تا چه اندازه از سازندگی و استعداد یابی غافل شده و دلایل عقب ماندگی های فوتبال باشگاهی و ملی ما چیست.
همانطور که پیش تر اشاره داشتیم این‌پرونده قطور از عملکرد بد، تنها مختص پرسپولیس نیست و استقلال و سپاهان و دیگران هم در این وادی کارنامه خوبی ندارند و به صراحت از سازندگی و جوانگرایی غافل شده اند.
نویسنده: احمد میرزاییان