دیگر ژاپن آن تیم چند سال پیش نیست که دوره ای بر آن می تازیدیم و هیچ نگرانی بابت رویارویی با این تیم شرق آسیا نداشتیم.
کشور آفتاب تابان در این سال‌ها با صبوری، دوراندیشی، برنامه ریزی بلند مدت و آوردن تئوریسینی چون فيليپ بلین فرانسوی که چند صباحی هم رئیس کمیته مربیان fivb بود به مانند فوتبالش که با کارتن فوتبالیستها استارت زد و آسیا را در نوردید حالا در والیبال هم دوباره با فتح قله آسیا در رنکینگ و کسب مقام سوم لیگ ملت ها چشم به سکوهای جهانی دارد.
حالا ایشیکاوا، نیشیدا، سکیتا، تاکاهاشی و دیگر بازیکنان ژاپن نیز به اعتماد به نفس عجیبی رسیده اند حتی از چین هم نباید غافل شد.
چینی که با ژانگ و ژیانگ در لیگ ملت ها بد بازی نکرد اما تیم ملی ما هم با همه فراز و نشیب ها، کسب تجربیات گرانب های لیگ ملت ها و تغییرات مثبت و مورد نیازی که کادر فنی در جا به جایی بازیکنان انجام داده و به لحاظ انگیزشی ارتقا یافته به پشتوانه مردمی عاشق و شیفته در ارومیه که والیبال را می فهمند و همچون کتیبه ای مقدس می‌ستایند می‌خواهد اعاده حیثیت نموده و جام را در خانه نگه دارد.
با توجه به برتری فیزیکی تیم ایران و پشتوانه تماشاچیان ناب، دریافت های بی نقص میلاد و حضرتپور، حملات بلند اسماعیل نژاد، دفاع های مرگبار موسوی اگر پاسورهای ما روز خوب خود را سپری نمایند پیروزی بر این تیم تکامل یافته محتمل بوده و دور از دسترس نخواهد بود، منتظر می مانیم.
نویسنده: میر مصطفی شجاعی