قهرمانی نوجوانان زیر 16 سال ایران در پیکار های قاره ای تاشکند از چند منظر تحسین برانگیز می نماید.

نخست اینکه برخلاف برخی ادعا ها کفگیر والیبال ایران به ته دیگ نخورده و چشمه جوشان استعداد در جای جای این سرزمین زیبا و تاریخی می جوشد. هیچ کشوری به اندازه ایران ما جوان با استعداد و قدبلند ندارد و این همان کیمیایی است که مربیان بزرگی چون ولاسکو به آن اشاره کرده بودند.

دوم، آنقدر که درک و شعور این نوجوانان خوش استایل در بازی والیبال دلپذیر می نمود قهرمانی حلاوت نداشت، ما پیش از آغاز مسابقات هم نوشته بودیم از نوجوانان کشورمان استعداد و پشتوانه سازی می خواهیم و اقرار می کنیم بعد از ست اول در بازی فینال به ازبکستان باخته بودیم خیلی به قهرمانی دل نبستیم اما جو سنگین ورزشگاه که تعدیل شد آنچه را که از نوجوانانمان دیدم خودباوری، اجرای تاکتیک دفاع از مهاجم و مدافع، بی باکی و نترسی بود چنان باشعور و تاکتیک پذیر بازی کردند که باید به آرش صادقیانی و همکارانشان احسنت بگوییم که بدون ادا و فیگور های متداوله تیم ساختند نه شعار و بهانه جویی...

این تیم با معدل قدی 1.98 و میانگین سنی 15 سال جلب توجه کرد و اعتقاد داریم اگر برگزیدگان این تیم به همراه نوجوانان زیر 19 سال که در آرژانتین بازی خواهند کرد و نخبه های خلص تیم جوانان که قهرمان جهان شده می توانند مجموعه ای امیدوار کننده برای چهار سال آینده تشکیل دهند که دیگر دست و دل همه ی ما از بابت نبود یک بازیکن نلرزد.

کار نیکو کردن از پر کردن است، اگر از این بچه های بااستعداد، ساده دل و مشتاق پیشرفت به خوبی حمایت نکنیم کفران نعمت کرده ایم.

نگاهی گذرا...

متاسفانه فقط یکی دو بازی نوجوانان را از جعبه جادویی تماشا کرده ایم و شاید نتوانیم آنگونه که شایسته است از شایستگان یاد کنیم اما به مصداق آب دریا را اگر نتوان کشید - هم قطره تشنگی باید چشید.

در تیم نوجوانان دو پاسور، شنتیا به نژاد و امیررضا مشهدبان، ایفای نقش کرده اند. شنتیا پسر بهزاد به نژاد پاسور سابق تیم ملی و هم همدوره و رقیب سعید معروف و مهدی مهدوی است و مانند پدرش مچ دست انعطاف پذیری دارد.

او و عرشیا به نژاد پسرعمو هایی هستند که به دنیای پاسوری مدرن سلام گفته اند. از تنها نماینده تهران که بگذریم مشهدبان اهل شهر ساری است، باتجربه تر است و بهتر پاس می دهد ولی باید از پاس های ماشینی به خلاقیت لازمه ی حضور در سطح اول پاسوری است سوق داده شود.

لیبروی تیم نوجوانان از گنبد کابوس است، مسعود ایمری که در جایگیری بی نظیر بوده و دریافت با پنجه و ساعد را به خوبی می شناسد. وی که برادرزاده جلیل ایمری کاپیتان سابق والیبال نشسته است.

کاپیتان تیم ایران طاها محسنی است از شهر کرمان و آرمین آسیایی که اهل شهر والیبال خیز ارومیه است قطر های سرعتی خیلی امیدسازی را تشکیل داده اند، هر دو بالای 1.95 سانتی متر قد دارند. طاها در بازی فینال نشان داد که بازی خوان بسیار خوبی است.

اما از کولاک استانی گلستان بگوییم، کامیاب عبداللهی و محمد رئوف خوشحال که جایزه بهترین دریافت کننده مسابقات را به خود اختصاص دادند. رئوف با 1.93 سانتی متر قد طوفان به پا کرد در این پست امیر فجرپور از شهر والیبال خیز آمل که چهار سانتی متر از دو متر کمتر دارد خوب از زمین کنده می شود و قدرت پرش خوبی دارد و اگرچه در فینال کمرنگ بود اما آینده متعلق به او نیز هست و سرانجام مصطفی صداقت قطر پاسور شهر آق قلا که نوید تولد یک صابر کاظمی دیگر را داده است.

او با 1.98 سانتی متر قد تا فضای 320 سانتی متر طول را در اختیار می گیرد. آفرین به استان والیبال خیز و معدن سرشار استان گلستان و سرانجام آفرین به آرش صادقیانی و همکاران صدیق وی سهراب بهنژاد، وحید خورشیدی، وحید صادقی و اصغر نجفی که بدون ادعا صمیمانه کار کردند و به جای وقت تلف کردن و شومن بازی درآوردن یک تیم شایسته و آینده دار را تحویل داده اند.

نویسنده: جمشید حمیدی