چه کسی باور می‌کند تراکتور فقط به واسطه دو قرارداد اخیر با امیر‌حسين حسینزاده و محمد نادری سقف قرارداد را رعایت کرده باشد.
پیوستن امیرحسین حسینزاده به تراکتور جدا از جنبه‌های فنی‌اش، به لحاظ اقتصادی حامل پیام مهمی برای فوتبال ایران است و آن اینکه همه آن حرف و حدیث‌ها، پیرامون، سقف بودجه در فوتبال ایران، یک شوخی بسیار بزرگ بوده است. ساده لوحانه است اگر باور کنیم این قانون ضمانت اجرایی‌شدن در فوتبال ایران را دارد. یعنی تراکتور برای امیر حسین حسین زاده‌ای که رقم رضایتنامه‌اش، 800 هزار یورو اعلام شده بود سقف را رعایت کرده است؟
قانون سقف بودجه، خیلی زود به تاریخ پیوست. ظاهرا چنین قانونی، فقط برای استقلال و پرسپولیس نوشته شده است. چرا که خیلی از تیم‌های لیگ برتر، اصلا توان هزینه کردن ندارند و آن چند تیم خاص صنعتی یا خصوصی هم علاقه‌ای به تمکین در برابر قانون از خودشان نشان نمی‌دهند.
هیچکس نباید تراکتور را به خاطر امضای چنین قراردادی سرزنش کند. مشکل از این باشگاه نیست که می‌خواهند با قوی‌ترین ترکیب ممکن به سراغ فصل جدید لیگ برتر بیاید. مشکل از این باشگاه نیست که سرمایه‌گذار خصوصی‌اش می‌خواهد بهترین ابزار را برای خمز مهیا کند. مشکل از قوانین فوتبال ایران است که ظاهرا فقط در مقابل چند تیم خاص عمل می‌کنند.
فدراسیون تاکید داشته که اگر ثابت شود تیمی بیشتر از سقف هزینه کرده، همه بازی‌هایش سه بر صفر می‌شود اما همه می‌دانند که چنین اتفاقی هرگز رخ نخواهد داد.
وقتی قانون سقف بودجه از راه رسید، مهدی تاج اصرار داشت که از قانون سقف قرارداد درس گرفته و همه چیز را لحاظ کرده است. این جمله را دفعه قبلی وقتی که تاج باور داشت برای قرارداد با مارک ویلموتس، از قرارداد کی‌روش درس گرفته است شنیدیم!
فوتبال و فوتبالی از این همه جهل در فوتبال خسته شده است. از این که قانون تصويب و رعایت نشود و شورش دربیاید.
نویسنده: نیلوفر مژدهی