جمعه بیست و هشتم اردیبهشت ماه

عزلی از جنس خودخواهی

فوتبال با سایر ورزش های قهرمانی تفاوت عظیمی دارد و چون به ابعاد گوناگون فوتبال حرفه ای، نیز نگاهی عمیق می اندازیم به عمق این تفاوت بیشتر پی می بریم و در قلب ماجرا قرار می گیریم.

در ماجرای جام جهانی که دکتر محمد دادکان ریاست فدراسیون فوتبال را بر عهده داشت اشکالات و آثار و عواقب شکست هایی که بر فوتبال وارد شد در دایره ای به وسعت تمام جامعه قابل لمس و محسوس است.
احساس غبنی که به همه مردم بعد از شکست دست می داد و در عین حال امید به اینکه، بلکه در مسابقه بعدی اتفاق خوش آیندی رخ بدهد در جای جای میهن اسلامی معلوم بود و آشکار
از فردای روزی که تیم ملی به جام جهانی راه پیدا کرد همه چیز خوب می نمود و همه چیز خوب پیش رفت که متاسفانه دخالت های وزارت ورزش در فدراسیون فزونی یافت تمام روزهایی که برای تبدیل و تحول بازیهای تیم ملی لازم بود،به لفاظی و جنگ های زرگری، منم زدن و رستم صولتی گذشت و در همه آن روزها چیزی که در نظر نبود فوتبال ملی بود و تیم ملی
عواقب آن خوش خیالی های کج خیالانه مسئولین وقت در وزارت ورزش موجب شد تا در نیمه راه مسابقات جام جهانی حکم عزل دادکان صادر شود بدون آنکه بدانند.
عزل دادکان چه تاثیر مخربی در فوتبال ایران ،کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا داشته باشد،چه هیاهویی به راه خواهند انداخت و چه داستان هایی خواهند سرود و چگونه آواری بهمن وار بر سر ورزش ایران خواهد ریخت .
دادکان رفت … دادکانی که سال ۱۳۸۱ سرپرست موقت فدراسیون فوتبال شد و در روز ۲۸ دی ماه همان سال رسما بر صندلی ریاست نشست و در سن پنجاه سالگی بالاجبار بازنشسته شد.
ریاستی که عنوان سومی جام ملت های آسیا ،قهرمانی بازی های آسیایی بوسان و صعود به جام جهانی ۲۰۰۶ را در پی داشت .
دادکان که در ۱۷ سالگی پیراهن تیم پرسپولیس را بر تن کرد و در تیم های ملی جوانان ،بزرگسالان ،دانشجویان و باشگاه های پرسپولیس و بوتان بازی کرد در زمان ریاستش توانست با خرید مکانی برای فدراسیون فوتبال و باشگاه های استقلال و پرسپولیس برای همیشه این دو باشگاه مردمی و پرطرفدار را از اجاره نشینی خلاصی بخشد.

نویسنده: سیروس جعفری